Voor den schrijver van deze Inleiding is de nieuweuitgave van het Journael van Willem Ysbrantsz. Bontekoe hetteruggrijpen tot een voorliefde van voorheen, die hij zich nimmer zalontveinzen dat een voorliefde gebleven is.

Wat hij met den herdruk van het eenmaal zoo populaireboekje vooral hoopt te bereiken is dit: dat ook de ganscheNederlandsche Natie zich tot die oude voorliefde zal terugwenden.

Dat een boek, hetwelk door het voorgeslacht metingenomenheid en bewondering werd gelezen—niet om zijn schoonenvorm, maar om zijn kloeken inhoud—blijvend in vergetelheid kongeraken, zou niet anders dan een zeer slecht teeken wezen voor onstegenwoordige menschen. Het mag dan ook niet aangenomen worden.

Zeer zeker zijn de merkwaardige lotgevallen van denmanhaften Bontekoe in Nederland feitelijk nooit of nimmer vergeten;waardoor anders is de man en is zijn reis spreekwoordelijk geworden engebleven? Dit boekje wil daarom niet anders dan de herinnering aan manen reis levendig houden. Terecht toch mag het „Journael ofte deGedenckwaerdige Beschrijvinghe” als een soort nationaal-goedworden beschouwd.

Wanneer ons in het einde der 17^de eeuw deinhoud van de scheepskist van een kajuitsjongen wordtmedegedeeld,—bevattende mede eenig goed, dat door de bemanningvan zijn schip voor hem werd achtergelaten, op de onbewoonde kust waarhij zijns ondanks bleef,—dan wordt daar mèt het NieuweTestament ook de reis van Willem Ysbrantsz. Bontekoe vermeld...