Note: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic. A table of corrections has been taken into account. otherwise the spelling of the book has not been changed. I have inserted three notes included in {}. Footnotes have been converted to endnotes.//Σημείωση: Ο τονισμός έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Ένας πίνακας διορθώσεων έχει ενσωματωθεί στο κείμενο. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου. Έχω προσθέσει τρεις σημειώσεις, εντός {}. Οι υποσημειώσεις έχουν μεταφερθεί στο τέλος του βιβλίου.
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ
ΚΥΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ
Δ. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ
ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ
ΚΥΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ
ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΑ Α'. — Δ'.
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΦΕΞΗ
1911
ΒΑΣΙΛΙΚΟΝ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΙΩΤΗ ΓΛΑΔΣΤΩΝΟΣ 4
Όταν ο Ξενοφών εκστρατεύη με τους Μυρίους προς τα Κούναξα, είναι μόλις ετών τριάκοντα. Είναι πλούσιος. Είναι ωραίος. Και ανήκει εις μίαν των αριστοκρατικωτέρων των Αθηναίων τάξεων, την τάξιν των «ιππέων». Η ωραιότης του έχει αρμονίαν ως η σκέψις του. Ο διαβάζων τα συγγράμματά του, ιδίως την «Κύρου Παιδείαν» και «Ανάβασιν», αντιλαμβάνεται όλον το ύψος της ωραιότητός του αυτής. Ωραιότητος ευρύθμου αριστοκράτου Αθηναίου.
Είναι ο λεπτός μεν, αλλ' εν αρμονία προς αρρενωπότητα ψυχής και ήθους. Ο αβρός, ο μημουακτικός, ίσως και ο χαϊδεμμένος, αλλ' εξ εκείνων οίτινες με τας ομαλότητας αυτάς περιβάλλουν χαλύβδινον ψυχήν και πλαισιούν με όλον το σφρίγος του καθήκοντος κάθε της ζωής των πράξιν.
Εάν ανήκη εις τους αριστοκρατικούς, η αριστοκρατικότης του γαληνιά και έλκει. Δεν ερεθίζει, δεν τρομάζει. Είναι — ως θα ελέγαμεν σήμερα — από τους «μετριοπαθείς», δηλ. από τους σκορπίζοντας γύρω των ένα ωραίον και ευγενέστατον γαλήνης και ηρεμίας πνεύμα. Και αυτή η ορμή του ως στρατιώτου εις τον πόλεμον υπολανθάνει μέσα του. Η ενεργητικότης του είναι εσωτερική. Και ομοιάζει με την αόρατον ορμήν ποταμού, που τρέχει μεν και τρέχει πάντοτε, αλλ' όταν τον βλέπης εις την κοίτην του νομίζεις ότι ονειροπολεί ή κοιμάται . . . Που αισθάνεσαι την ορμήν του, μόνον όταν εισέλθης στα νερά του και αφεθής με υπακοήν εις την Μοίραν του . . .
Ο Ξενοφών είναι ο μαθητής του Σωκράτους, αλλ' όχι όπως ο Πλάτων, υψηλός και θείος. Δεν ανέρχεται αυτός, αλλά βαδίζει. Και είναι τόσον καλόν και τόσον δυνατόν το βάδισμά του! Είναι «ο ισχυρός» χωρίς να φαίνεται. Ο Διογένης ο Λαέρτιος τον λέγει ντροπαλόν. Φαντασθήτε τον Ξενοφώντα «ντροπαλόν» δια μέσου της εποποιίας των Μυρίων! Και όμως ήτο. Είχεν όλην των τοιούτου είδους ντροπαλών την ασφάλειαν εις την χείρα και το μέτωπον.
Οκτώ ολόκληρα έτη διατριβής με τον Σωκράτην του είχαν το φρόνημα ατσαλώση. Η διαλεκτική εκείνου εισήλθεν εις κάθε πτυχήν του πνεύματός του. Ακόμη και αυτή η σοφιστεία δεν του ήτο ξένη, διδαχθείσα αυτώ υπό του ωφελιμωτέρου των Αθηναίων σοφιστών της εποχής του, του Προδίκου.
Εις τον Ξενοφώντα εχρειάζετο, όταν ανέτρεπε λόγους και πράξεις αντιπάλων, έπρεπε δε ν' ανατρέψη αυτάς όχι εκ του συνήθους εν Ελλάδι της αντιδράσεως και της αντιλογίας πνεύματος ορμώμενος, αλλ' εκ του καθήκοντος και εκ της ισ