Opmerkingen van de bewerker
De tekst in dit bestand wordt weergegeven in de originele, verouderde spelling. Er is geen poging gedaan de tekst te moderniseren.
Afgebroken woorden aan het einde van de regel zijn stilzwijgend hersteld.
De voetnoten zijn naar het eind van het hoofdstuk verplaatst.
Overduidelijke inconsistenties, druk- en spelfouten in het origineel zijn bijna allemaal gecorrigeerd; deze zijn voorzien van een dunne rode stippellijn, waarbij de Brontekst via een zwevende pop-up beschikbaar is. Uitzondering zijn de verschillen in spelling bij samentrekkingen.
Een overzicht van de aangebrachte correcties is te vinden aan het eind van dit bestand.
PAPIEREN KINDEREN
EEN BENEFIET.
EEN BENEFIET.
I.
Daar stond hij dan nu voor de deur, gereed om te schellen.
Met een zucht, die als een zenuwachtige huivering over zijn lippengleed, zei hij in zichzelf: „Hier moet ’t zijn,” en keek oplettendnaar de zwarte letters op ’t porseleinen naambordje aan den deurpost.
„W. F. Hostein” ’t stond er duidelijk, hij was dus terecht. Zijn handbeefde een weinig, toen hij den blank geschuurden koperen schelknopaanvatte, en als geschrikt van den helderen metaalklank trok hij snelde hand terug en zocht haastig in den achterzak van zijn jas naar degaren handschoenen, die hij onder weg had gekocht; hij begon ze aan tetrekken. Ze gingen moeilijk over zijn klamme vingers.
Vragend zag het kleine dienstmeisje, dat de deur opende, hem aan.
„M’neer thuis?”
„Wie bedoelt u? Menheer,—of meneer Hostein, die hierbinnenshuis woont?”
„Meneer Hostein!”
„Jawel, die is thuis, maar.....”
„Niet te spreken misschien?”
„Meneer is aan ’t studeeren voor van avond en....”
„O zoo! Vraag hem dan even: wanneer of ’t schikt dat ik weerom kom.”Een ietwat smoezelig naamkaartje, dat haar werd toegereikt, deed hetmeisje zeggen: „Wacht u dan maar effentjes.”
Terwijl zij de gang doorging, las ze halfluid: „Adriaan Walten,tooneelspeler a/d. K. S.” en onwillekeurig keek zij even om naar denouden man, die met zijn