I.
Een vogelvrijverklaarde.
»Eene belooning van duizend gulden aan hem,die dood of levend een der oude hoofden van den opstand der Sipayersuitlevert, gezien in het presidentschap van Bombay, den nabob1Dandou-Pant, meer bekend onder den naam van....” [2]
Dit was de bekendmaking, die de inwoners van Aurungabad konden lezenin den avond van den 6n Maart 1867.
De laatste naam,—door sommigen verfoeid en voor altijdvervloekt, door anderen in het geheim bewonderd,—ontbrak aan deafkondiging, die voor korten tijd was aangeplakt op den muur van eenbouwvalligen bungalow, aan den oever der Doudhma.
Die naam ontbrak, omdat de onderste hoek van het aanplakbiljet, waarhij in groote letters gedrukt stond, was afgescheurd door de hand vaneen fakir (Mohamedaanschen bedelmonnik), die dit op den toen verlatenoever onopgemerkt had kunnen doen. Tegelijk met dien naam was ook denaam verdwenen van den gouverneur-generaal van het presidentschap vanBombay, die met den onderkoning van Indië de afkondigingonderteekend had.
Wat zou den fakir toch tot deze handeling bewogen hebben? Hoopte hijdoor het verscheuren van deze bekendmaking, dat de opstandeling van1857 aan de algemeene vervolging en bestraffing van zijn persoon zouontsnappen? Kon hij werkelijk gelooven, dat zulk een vreeselijkeberoemdheid met de verscheurde stukjes van dat papier in het niet zouverdwijnen?
Dat ware dwaasheid geweest, want andere aanplakbiljetten in menigteverspreid, prijkten overal op de muren der huizen, der paleizen, dermoskeeën, der hotels van Aurungabad. Daarenboven liep een omroeperdoor de straten der stad en las met luider stemme het besluit van hetgouvernement. De bewoners der geringste gehuchten in de p