Note: The tonic system has been changed from polytonictomonotonic, otherwise the spelling of the book has not beenchanged. Footnotes have been converted to endnotes and are included in (). I havealso added explanation of words in endnotes. These are included in [].//Σημείωση: Ο τονισμός έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό,κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου. Οι υποσημειώσεις έχουνμεταφερθεί στο τέλος του βιβλίου και περικλείονται σε (). Έχω προσθέσει στο τέλοςτου βιβλίου επεξηγήσεις λέξεων. Αυτές έχουν σημειωθεί με [].
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΑΝΝΙΝΟΥ
ΑΤΤΙΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΙΩΑΝΝΟΥ Ν. ΣΙΔΕΡΗ
46 ΟΔΟΣ ΣΤΑΔΙΟΥ — ΜΕΓΑΡΟΝ ΑΡΣΑΚΕΙΟΥ
1920
Pro domo et progenie
Ότε προ ημερών, κατ' επιθυμίαν του εκδότου κ. Ιωάννου Ν. Σιδέρη, ηθέλησα ναεπιθεωρήσω την παρούσαν δευτέραν έκδοσιν των _«Αττικών Ημερών»_,αποφασισθείσαν ένεκα της προ πολλού επελθούσης ολοσχερούς εξαντλήσεως τηςπρώτης, ευρέθην εις περιέργως δύσκολον θέσιν. Τα έργα εξ ών αποτελείται οπαρών τόμος ενεφανίσθησαν μεν προ εικοσιπενταετίας, ότε εγένετο η πρώτηέκδοσίς των εις βιβλίον, αλλά τα πλείστα εξ αυτών άγουν ηλικίαν ακόμημεγαλυτέραν, δημοσιευθέντα μεμονωμένως εις το «Μη χάνεσαι», εις το «Άστυ»,εις την «Εστίαν», εις την «Εβδομάδα» και εν γένει εις τα διάφορα σατυρικά φύλλα,τα φιλολογικά περιοδικά και τας εφημερίδας της τότε εποχής. Επανέβλεπα λοιπόντους φιλολογικούς μου τούτους γόνους με το αλλόκοτον συναίσθημα πατρόςεπαναβλέποντος μετά μακροχρόνιον απουσίαν τα τέκνα του αμετάβλητα αφ' ότουτα είχεν αφήσει, λάλα δηλαδή και φλύαρα και άτακτα και λογοπαικτούντα ανοήτωςκαι μυκτηρίζοντα με περισσήν ιταμότητα τους πάντας και τα πάντα.
Δεν με ηνώχλει μόνον η παράκαιρος αύτη ζωηρότης, η διατελούσα εις τόσοντραγικήν αντίθεσιν προς την στρυφνήν ακαμψίαν του γεννήτορος, σαβανωμένουμέσα εις τα σύννεφα της αθυμίας, όσα επεσώρευσαν επάνω του ο διαρρεύσαςχρόνος και αι περιπέτειαι του βίου. Με επτόει και η ιδέα της ευθύνης, την οποίανανελάμβανα εμφανίζων τους μικρούς αυτούς ασχημονούντας πιερρότους μέσα ειςτην σεμνήν πανήγυριν της συνεσφιγμένης σοβαρότητος, με την οποίαν ποζάρειτόσον αξιοπρεπώς η ελληνική κοινωνία, η ελληνική διάνοια και η ελληνικήτέχνη.
Το περιβάλλον εντός του οποίου συνελήφθησαν και εγεννήθησαν τα εν λόγωμικρά ζιζάνια ήλλαξεν έκτοτε σχεδόν καθ' ολοκληρίαν. Τα πάντα ρει, όπωςεγνωμάτευσεν ο αρχαίος φιλόσοφος, παρεκτός ίσως συχνάκις του νερού τηςΔεξαμενής. Εντός του τελευταίου αυτού τετάρτου αιώνος μετεβλήθησαν τα ήθη, ταέθιμα, αι ιδέαι, η δίαιτα και όλοι οι πρότεροι όροι της ζωής. Πώς να εμφανισθή,λόγου χάριν, ο αξιότιμος κύριος Ζαχαρίας παραδαρμένος με το ψηλόν τουκαπέλλον, το οποίον σήμερον φορούν μόνον εις τας επισήμους τελετάς και εις ταςκηδείας; Και πώς να παρουσιασθή χωρίς να ωχριάση από εντροπήν το κόκκινονφέσι της αξιεράστου συνεύνου του κυρίας Θεοδώρας, το οποίον όχι εις τοπολυτελές μοδιστράδικον του αξιοτίμου κ. Σωκράτη, αλλ' ούτε εις τοΔημοπρατήριον δεν τολμά να εκτεθή προς πώλησιν ανάμεσα εις τις παληέςκλειδαριές και τα σκουριασμένα χαντζάρια; Πώς να ισχυρισθή ο πτωχός φοιτητήςτης φιλολογίας ότι τρώγει τζιεράκια και τουλουμοτύρι, εδέσματα τα οποίαδιημφισβήτουν προ ολίγων μηνών οι πεντακοσιομέδιμνοι με τα πεντακοσάρικα ειςτα χέρια;
Αμή το λεκτικόν; οι δυστυχισμένοι ήρωες των διηγηματίων μου φθέγονται —Παναγία μου! ποίος λέγει ή ποίος γράφει πλέον σήμερον <φθέγγονται>! —κάποτε αλλοκότως διά την σημερινήν εποχήν, μεταχειριζόμενοι εις τας εκφράσειςτων και κανένα ρηματικόν τύπον της αρχαίας γλ