Note: The tonic system has been changed from polytonic tomonotonic. The spelling of the book has not been changedotherwise.
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σεμονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ωςέχει.
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Π Ε Ρ Σ Α I
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΙΩΑΝΝΟΥ ΖΕΡΒΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΕΞΗ
ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ
Ο ποιητής της Τραγωδίας.
Ο Αισχύλος, ο μέγιστος τραγικός εγεννήθηκεν εις την Ελευσίνα το 525π. χ. από αρχοντικόν αρχαιότατον γένος. Είχεν ανατροφήν και μόρφωσινεπιμελημένην, ώστε η ποιητική του μεγαλοφυία επρόφθασεν ενωρίς ναφανερωθή και ήτον είκοσι πέντε χρόνων ότε συναγωνίσθη με τουςονομαστούς δραματοποιούς Πρατίναν και Χοιρίλον, χωρίς όμως να νικήση.
Άνδρα τον ευρήκαν οι Μηδικοί πόλεμοι ― πολεμιστήν ηρωικόν εις τονΜαραθώνα, όπου πολλά τ ρ ω θ ε ί ς α π ε κ ο μ ί σ θ η δ ι ά φ ο ρε ί ο υ, και εις τους άλλους έπειτα δοξασμένους εναντίον των Περσώναγώνας. Όμοια το καλόν γένος του έβγαλε γενναίους τους αδελφούς τουτον Κυνέγειρον που έπεσε μοναδικά αγωνιζόμενος εις τον Μαραθώνα καιτον Αμεινίαν που αρίστευσεν ως Τριήραρχος εις την Σαλαμίνα.
Η Τραγωδία προ του Αισχύλου ευρίσκετο εις την αρχήν της. Αιπαραστάσεις απετελούντο από θρησκευτικούς ύμνους και πρώτος τότε οΘέσπις έβαλεν ένα πρόσωπον να ομιλή εις τας διακοπάς των ύμνων. ΟΑισχύλος ελαττώνοντας τα χορικά έβαλε και δεύτερον πρόσωπον, έτσι δεεμορφώθη ο διάλογος, με τον οποίον εγίνετο η αφήγησις της υποθέσεως.Συνάμα, όπως αναφέρουν υστερώτεραι πληροφορίαι, ο Αισχύλος επενόησεπλούσια σκηνικά παρουσιάζοντας ζωγραφίας, μηχανάς, βωμούς, τάφους,σάλπιγγας, φαντάσματα και Εριννύας, ευρήκε δε διά τους ηθοποιούς τον κ ό θ ο ρ ν ο ν, τας χ ε ι ρ ί δ α ς και τα π ρ ο σ ω π ε ί α ―τρόπον δηλαδή ενδυμασίας που να παρουσιάζη τους ηθοποιούςμεγαλοπρεπεστέρους· γενικώς και εις κάθε τραγωδίαν συμφωνοτέρους μετην υπόθεσιν. Τέλος τα πρόσωπα του χορού από 50 τα περιώρισεν εις 13.Ώστε εμόρφωσε την Ελληνικήν τραγωδίαν όπως αυτή έμεινεν έκτοτε.
Σύμφωνα με την τότε συνήθειαν ο Αισχύλος εις κάθε δραματικόν αγώνα,εις τον οποίον μετείχε, εδίδασκε τρεις τραγωδίας και έν δράμασατυρικόν. Αι τρεις τραγωδίαι του ήσαν πάντοτε η αφήγησις ενός μόνουμύθου και δι' αυτό από τους γραμματικούς λέγονται τριλογίαι. Έγραψεν90 τραγωδίας, ως αναφέρουν, εις δε τους δραματικούς αγώνας 13 φοράςανεκηρύχθη νικητής.
Όμως εκαυχάτο περισσότερον διά τον ηρωισμόν του εις τον πόλεμον παράδιά την υπέροχον ποιητικήν αξίαν του, όπως φανερώνει και το επίγραμματου τάφου του, που λέγεται ότι το έγραψεν ο ίδιος:
Αισχύλου Ευφορίωνος Αθηναίον τόδε κεύθει
μνήμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας
αλκήν δ' ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν είποι
και βαθυχαιτήεις Μήδος επιστάμενος.
Και εις αυτόν όπως εις όλους τους αληθινά υπερόχους η ενέργεια και ητόλμη ― ήτοι ο δυνατός χαρακτήρ ― υπήρξαν διά την ατομικήν τουυπόστασιν πλέον αισθητά παρ' ό,τι η σκέψις, η οποία όμως μόνον ότανυπάρχη δυνατός χαρακτήρ φανερώνεται αληθινά ισχυρά, υψηλή, ωραία καιευγενική ― ζωντανευμένη από της φύσεως την αλήθειαν.
Η υπόθεσις της τραγωδίας.
Αντίθετα προς τας άλλας τραγωδίας βασισμένας εις μύθον, οι «Πέρσαι»έχουν υπόθεσιν πραγματικήν και σύγχρονον, αποτε