The tonic system has been changed from polytonic to monotonic. Thespelling of the book has not been changed otherwise. Words initalics are included in _, while bold ones in &.
Ο τονισμός έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό σύστημα. Κατάτα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου. Λέξεις με μεπλάγιους χαρακτήρες περιλαμβάνονται σε _, ενώ λέξεις με έντονους σε &.
ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΟΛΕΜΗ
Ε I Ρ Η Ν I Κ Α
ΕΚΔΟΤΗΣ I. Ν. ΣΙΔΕΡΗΣ-ΑΘΗΝΑΙ
ΕΙΡΗΝΙΚΑ
ΕΡΓΑ I. ΠΟΛΕΜΗ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΧΕΙΜΩΝΑΝΘΟΙ
ΑΛΑΒΑΣΤΡΑ
ΚΕΙΜΗΛΙΑ
ΕΞΩΤΙΚΑ
ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
ΠΑΛΙΟ ΒΙΟΛΙ
ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΜΑΡΜΑΡΑ
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΝΗΛΙΑΓΟΣ (δράμα)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ (κωμωδία)
ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΕΙΔΥΛΛΙΑ (μετάφρασις)
ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΟΛΕΜΗ
ΕΙΡΗΝΙΚΑ
ΕΚΔΟΤΗΣ Ι. Ν. ΣΙΔΕΡΗΣ — ΑΘΗΝΑΙ
Τ' ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΤΟΥ ΔΡΟΣΙΝΗ
Τη στιγμή που σου στέλνω τυπωμένα τα ΕΙΡΗΝΙΚΑ μου
συλλογίζομαι, ότι δεν θα είχα αυτή την ευχαρίστησιν, αν ο
φιλοπρόοδος εκδότης μου κ. Σιδέρης δεν εφιλοτιμείτο να
συγκεντρώση στο πανελλήνιον βιβλιοπωλείον του ολόκληρη
τη σύγχρονη φιλολογία μας και να συντελέση στον πλουτισμό
της με τας συνεχείς του εκδόσεις. Αφού τον ευχαριστήσω,
σε παρακαλώ να τα δεχθής με την αγάπη που μας ενώνει
τόσα χρόνια.
Ι. Π.
Και συγκόψουσι τας μαχαίρας αυτών εις άροτρα, και τας
ζιβύνας αυτών εις δρέπανα. Και ου λήψεται έθνος επ' έθνος
μάχαιραν, και ου μη μάθωσιν έτι πολεμείν.
ΗΣΑΪΑΣ Κεφ. Β'
1
Ω πρώτο του ήλιου ανάβλεμμα κι' ω νύχτας μαύρης
αυγή γλυκοξημέρωτη, μη σε τρομάξη
που κοιμητήρι ανίσκιωτο τον κόσμο θαύρης.
Αν έχη σκληρό σίδερο τη γη ρημάξει
κι' ο θάνατος το σκιάχτρο του κι' αν τώχη στήσει
στ' άφυλλο δέντρο της ζωής, μη σε τρομάξη·
στο πρώτο του ήλιου ανάβλεμμα θε να βλαστήση.
2
ΤΑ πέδιλά σου, ω Νίκη, τα ματοβαμμένα,
που αφίνουν χνάρια κόκκινα, λύσε και βγάλε
κι' αφρόπλυνε τα χέρια σου κ' έλα σε μένα.
Και συ, Τυρταίε βροντόφωνε, Τυρταίε μεγάλε,
και συ την πολεμόχορδη σύντριψε λύρα
κι' άρπα δαυιτική κρατώντας αίνους ψάλλε.
Διάπλατ' είν' ανοιγμένη του ναού μου η θύρα·
όχι θυσίες και σφάγια στο βωμό μου· κρίνοι
παρθενικοί, λευκές λαμπάδες, άγια μύρα.
Στ' άδυτα του ναού μου Αυτός που δίκαια κρίνει
τα πληγωμένα χέρια στην κορφή μου δένει
διπλή ευλογία· και κράζοντας το χαίρε, Ειρήνη,
σύρε, μου λέει, γοργόφτερη στην οικουμένη,
φωτόλουσέ την με τα μάτια τα μεγάλα
κι' ορθάνοιξε τον κόρφο, δος της να βυζαίνη
της προκοπής το μέλι, της ζωής το γάλα.
3
ΜΗΔΕ κ' η ροδογέλαστη παρθένα Αυγή
που με το δροσολάγηνο στ' ώμορφο χέρι
χαρούμενη αντικρύζει τη θλιμμένη γη·
κ' ύστερ' από βροχές, πλημμύρες κι' αγριοκέρι,
σκορπίζοντας απόμακρα τη συννεφιά,
προβαίνει αργά, τον ήλιο να μας ξαναφέρη,
μηδέ κ' η Αυγή δεν έχει τόσην ωμορφιά
όση η δική σου, Ειρήνη. Ναι, τη λάμψι εκείνου
που άπλωσε χέρια ματωμέν' απ' τα καρφιά,
και την ασπράδα του κορμιού σου, ασπράδα κρίνου,
ερράντισε με το αίμα του, τη λάμψι αυτή
βάλε χιτώνα ολόλευκο κ' έλα, και γίνου
η Αυγή η καλοδεχούμενη και ποθητή
νύχτας βροντών και κεραυνών και αγέρα·
και, υψώνοντας τον ήλιο τον εκδικητή,
φέρε μας την αβράδυαστη καθάρια ημέρα.
4
Κ' έρχετ' η Αγάπη η ανύποπτη, δική σου κόρη,
με το κλειδί της ευτυχίας και της χαράς
ανοίγοντας τις θύρες που κλειστές εθώρει.
Γονειέ, που τρέμεις,