Opmerkingen van de bewerker
De tekst in dit bestand wordt weergegeven in de originele, verouderde spelling. Er is geen poging gedaan de tekst te moderniseren.
Afgebroken woorden aan het einde van de regel zijn stilzwijgend hersteld.
Overduidelijke druk- en spelfouten in het origineel zijn gecorrigeerd; deze zijn voorzien van een dunne rode stippellijn, waarbij de Brontekst via een zwevende pop-up beschikbaar is. Variaties in spelling (e/ê) zijn behouden.
Een overzicht van de aangebrachte correcties is te vinden aan het eind van dit bestand.
EEN VRIENDELIJKE MORGENSTOND.
NAAR F. LOHR.
DE GANZENKOOPMAN VAN NEURENBERG.
NAAR GUSTAV NIERITZ.
Door den Schrijver der „Lentejaren” enz.
HAARLEM,
I. DE HAAN.
EEN VRIENDELIJKE MORGENSTOND.
Meester Liebel stond aan het venster van zijn bovenkamertje, en wasbezig zich voor een klein spiegeltje, dat tegen het venster hing, tescheren. Hiermede bezig zijnde, hield hij de volgende alleenspraak: „Alsik de laatste mode volgde, dan liet ik mijn baard ongehinderd groeien,totdat hij op mijn borst hing. Brrr! ik herinner mij nog zeer goed hoebang ik in mijn jeugd voor de Poolsche Joden was, als zij, op weg naarde Leipziger mis, onze stad doortrokken. Er waren moeders, die, als haarkinderen niet gehoorzaam wilden wezen, dreigden: „als je niet zoet zijt,geef ik je aan een Poolsche Jood!” Nu is het reeds zoover gekomen, datzelfs schoolmeesters knevels en lange baarden dragen, en het zal nietlang meer duren, of zelfs de geestelijken laten hun baarden groeien.Dat had de intendant Zittman eens moeten beleven! Bij hem durfde menniet anders verschijnen, dan gekleed in zwarten rok, korte broek metkuitgespen en zwarte zijden kousen, een driekanten steek op het hoofd,met een witgepoederde staartpruik en natuurlijk eerbiedig binnenkomendemet den steek in de hand. Nu verschijnt men zelfs bij de hoogstgeplaatste personen in rijgewaad, met hooge laarzen en sporen, entooit zich zoo op, dat men geen deftig man van een hansworst kanonderscheiden..... Wie klopt daar?”
De kamerdeur werd geopend en een paar kinderen traden binnen; een jongenvan acht en een meisje van zeven jaren. De eerste had een blad in dehanden, waarop een koffiekannetje, suikerpot en kopje stonden. Hetschenkblad was met bloemen versierd. Het m