TE AMSTERDAM IN HET JAAR MCMXVIII
TE AMSTERDAM AAN HET DAMRAK 88
[1]
EERSTE HOOFDSTUK
Door verschillende vertragingen tusschen Pisa en Civita-Vecchia kwam abbé Pierre Fromentna een moeilijke en vermoeiende reis van vijf-en-twintig uur eerst tegen negen uur’s ochtends te Rome aan. Hij had slechts een handkoffertje bij zich, sprong, te middenvan het gedrang der aankomst, vlug uit de coupé, ontweek, daar hij gaarne alleen zijnen zien wilde, de op hem toeschietende witkielen en droeg zelf zijn lichte bagage.Voor het station, op het Plein der Vijfhonderd, stapte hij in een der langs het trottoirgestationneerde open rijtuigen, zette zijn handkoffertje naast zich en riep den koetsierhet adres toe:
“Villa Giulia, palazzo Boccanera.”
Het was 3 September, een Maandag, de hemel was helder, mild en wondermooi-doorschijnend.De koetsier, een klein, rond mannetje, met schitterende oogen en witte tanden, glimlachte,toen hij aan het accent een Franschen priester herkende. Hij legde de zweep over zijnpaard en het rijtuig schoot dadelijk voort in den vluggen gang, die deze zoo zindelijkeen vroolijke Romeinsche rijtuigjes kenmerkt. Maar bijna onmiddellijk nadat zij deboompjes van het kleine pleintje voorbijgereden en op het plein der Thermen1 gekomen waren, keerde hij zich om en wees, nog steeds glimlachend, wet zijn zweepop de bouwvallen.
“De Thermen van Diocletianus,” zeide hij, als voorkomend koetsier, die er steeds opuit was bij de vreemdelingen in een goed blaadje te komen, ten einde zich van hunclientèle te verzekeren, in slecht Fransch.
Van de hoogten van den Viminalis, waarop het station staat, reed het rijtuigje insnelle vaart de sterk-hellende V